In 1917 verhuisden Aloys Wetzels (in 1892 geboren in Aken) en zijn vrouw Josephine Lesweng (in 1893 geboren in Keulen) vanuit Keulen naar Venlo. Aloys was van beroep schilder. Waarom men naar Nederland verhuisde is niet helemaal duidelijk. Hun eerste twee kinderen (allebei meisjes) kwamen in Duitsland ter wereld. In Venlo werden nog twee meisjes en een jongen geboren en enkele jaren later verhuisde het echtpaar opnieuw, nu naar Belfeld. Daar werd op 26 mei 1927 nog een zoon geboren. Hij kreeg de naam Karel en zou, net als zijn broer Harie (*Venlo, 26-04-1921), zijn hele leven in Belfeld blijven wonen. Beide broers behoorden op latere leeftijd tot de mensen die bij vrijwel alle Belfeldenaren bekend waren. Harie door zijn werk voor de ondernemingsraad en de vakbond bij metaalgieterij Thijssen in Tegelen en zeker ook voor het feit dat hij zich jarenlang inzette voor de jeugd van voetbalvereniging “Belfeldia”. Karel kende men vooral als de muzikant.
Het gezin Wetzels woonde in Belfeld op het adres Rijksweg Noord 32. Deze huizen werden gebouwd bij de aanleg van de Belfeldse stuw (1924-1928). Ze waren in eerste instantie bedoeld voor de gezinnen van mensen die meehielpen bij de bouw van het stuw- en sluizencomplex. Harie en Karel brachten veel tijd door aan de Maas. Die lag op amper 200 meter van hun huis, even de Rijksweg oversteken en vervolgens rechtdoor lopen. De oever van de rivier zag er toen heel anders uit dan tegenwoordig. Er waren nog vele zandstrandjes en ze konden er naar hartenlust, spelen, zwemmen of vissen met hun vrienden uit de kinderrijke buurt aan de “Kerkberg”. In die tijd bleek al, dat Karel erg muzikaal was. Hoewel hij helemaal geen noten kon lezen, lukte het hem vrij spoedig om op zijn mondharmonica allerlei bekende melodieën te spelen. Aan de Maas, bij zijn vrienden, deed hij dat heel graag, maar in familiekring had hij er minder trek in. Op het einde van de oorlog, november 1944, kwam de buurt in de frontlinie te liggen. De overkant van de Maas was al bevrijd. Alle Belfeldse gezinnen die ten westen van de spoorlijn woonden werden geëvacueerd. Ook de familie Wetzels moest vertrekken naar een veiliger plaats. Dat werd het zogenaamde “Rode Dorp” in Tegelen. Hier zou Karel voor het eerst profiteren van zijn muzikale talenten. Hij kon intussen al behoorlijk accordeon en gitaar spelen. Samen met de drummer Jo Selen speelde hij op dansavonden bij de familie Beckers. De entree was een aardappel en als ze naar huis gingen hadden ze weer een maaltijd voor de familie bij elkaar gespeeld.
Toen de oorlog was afgelopen hebben beide broers Wetzels zich aangemeld voor het leger. Harie werd aangenomen en vertrok al snel naar de Verenigde Staten om daar opgeleid te worden tot marinier. Op 17 november 1945 vertrok Harie vervolgens vanuit de U.S.A. met het schip “Noordam” naar Indië. Daar raakte hij al gauw betrokken bij de zogenaamde “politionele acties” waarmee de Nederlandse regering wilde beletten, dat Indonesië een zelfstandige republiek werd. Harie keerde op 11 februari 1948 met het schip “Johan van Oldenbarneveld” terug naar Nederland.
Omdat Karel nog geen 18 jaar was, werd hij niet aangenomen en dat irriteerde hem wel. Korte tijd later, in 1946, moest Karel opkomen als dienstplichtig militair, hij werd ingedeeld bij de infanterie en kreeg een opleiding van 9 maanden in Schotland. Op 20 juni 1947 vertrok hij met het schip “Sloterdijk” naar Indië. Daar was intussen de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd volop aan de gang en er vielen veel slachtoffers. De reis met zo’n schip duurde ongeveer 6 weken en er waren honderden soldaten aan boord. Al spoedig bleek dat er ook bekenden van Karel op dit schip zaten. Dat waren Dré Engelen uit Tegelen, die kok was, en Guus Benders die geweldig kon zingen. Natuurlijk was er in die tijd ook een aalmoezenier aan boord en elke avond na het lof werd op diens verzoek het lied “O Sterre der Zee” gezongen. Guus Benders kreeg de manschappen muisstil als hij “Oh Mädchen, mein Mädchen ich liebe dich” zong. Later op de avond verzorgde Karel met zijn accordeon de muziek bij allerlei meezingers.
Bij aankomst in Indië werd Karel gestationeerd op Java. Hij richtte daar een eigen band op die ook “Hawai muziek” speelde en zo konden heel wat soldaten even ontspannen in deze voor de meesten tamelijk angstige en ellendige tijd. In 1947 had broer Harie verlof en hij maakte van de gelegenheid gebruik om vanuit Soerabaja bij Karel op bezoek te komen. De mariniers zagen er heel wat beter uit dan de infanterie. Toen Harie terug moest naar zijn eenheid liet hij een koffer met mooie marinierskleren achter voor Karel. Die maakte daar natuurlijk graag gebruik van als de gelegenheid zich voordeed.
De gebroeders Wetzels op Java in in 1947, links Karel, rechts Harie
Pas op 22 februari 1950 kwam Karel terug in Nederland met het schip “Empire Brent”. Nu had hij de kans om kennis te maken met zijn correspondentievriendin. Via het “Thuisfront” waren veel meisjes uit Nederland gaan schrijven met de soldaten in Indië. Een dienstkameraad van Karel had meerdere correspondentievriendinnen en Karel nam er een van hem over: Corrie Blanken uit Blerick. Karel kende haar helemaal niet, maar zij werd de mooiste herinnering aan zijn Indische jaren. Binnen een half jaar gingen ze trouwen en hun huwelijk heeft ruim vijftig jaar geduurd. Samen kregen zij zeven kinderen.
Karel en Corrie op hun huwelijksdag
Na thuiskomst uit Indië bleef Karel in het Nederlandse leger. Hij werd rij-instructeur op de kazerne in Blerick. Duizenden jongens hebben met zijn hulp in militaire dienst hun rijbewijs gehaald. Maar hij kreeg ook de kans om muziek te blijven maken. Dat begon op de kazerne waar hij geregeld alleen, of met een door hem gevormd orkest, optrad. 
Binnen de kortste keren verwierf Karel grote bekendheid in de regio. In die tijd bestond het uitgaan van de jeugd voor heel veel mensen uit de wekelijkse dansavond in een van de vele danszalen in Venlo en omstreken. Zeer geregeld trad Karel daar op met “het ensemble Karel Wetzels” en later ook met het “Trio Karel Wetzels”, waarin een van zijn zonen meespeelde. In Belfeld speelde hij natuurlijk vaak in een café of danszaal en allerlei verenigingen deden graag een beroep op hem voor muzikale ondersteuning.
Ruiterbal op 24-11-1956, Bal in Park Palace 14-07-1956 en optreden in 't Bergske 16-11-1959 (Bron: DvNL)
Een paar voorbeelden waren het volksdansen en de operette uitvoeringen van de door mevrouw Canoij opgerichte jeugdvereniging Cultureel Jong Belfeld. De legendarische revues van de Belfeldse verkenners konden ook meestal op zijn hulp rekenen. Verder was hij tot op hoge leeftijd bereid om op te treden bij de Belfeldse ouderenvereniging en in de diverse verzorgingstehuizen in de omgeving. Het vastleggen van muziek op een geluidsdrager was in die tijd niet zo eenvoudig. Toch lukte het Karel om met één lied zeer bekend te worden.
Jungske aan de Maas
Ich kan dich noeëts nae nimmer mieër vergaete
Mien Limburgs land wao ich gebaore bön
Wao ich as jungske aan de Maas gezaete
Iddere bloom en sjtruukske kén
Wao ich as jungske aan de Maas gezaete
Iddere bloom en sjtruukske kén
Dien kaorevelder in de zomer
lieëwerik hoeëg in de luch
jubelend zinge vlegende nao baove
de hieëre dankend in dien vluch
jubelend zinge vlegende nao baove
de hieëre dankend in dien vluch
Wao ich as jungske aan de Maas gezaete
iddere bloom en sjtruukske kén
Wao ich as jungske aan de Maas gezaete
iddere bloom en sjtruukske kén
Dit mooie nostalgische nummer was gebaseerd op zijn eigen jeugd in de buurt van de Belfeldse Maas en het stuwcomplex. Het lied werd in 1970 opgenomen bij platenmaatschappij Telstar van Johny Hoes. Vele oudere Belfeldenaren hebben dat plaatje thuis en het is ook nu nog op “You Tube” te beluisteren. Als Karel optrad voor de Belfeldse ouderen bleef dit altijd de meest gevraagde verzoekplaat.
Karel heeft in zijn leven heel veel mensen laten genieten van zijn muziek. Hij is overleden op 8 juni 2007. Hij was toen 80 jaar oud. Zijn vrouw Corrie Blanken stierf op 16 december 2017, zij was 87 jaar.
Foto Rik Schouwenberg
Wim van Diepen, 27 november 2023.
Bronnen: Delpher, gesprekken met John en Jos Wetzels, gegevens van Sjeng Ewals en Theo Laumans
Reageren? wimvandiepen@home.nl of 077-4751987
